Η Καμπότζη αποτέλεσε το σημαντικότερο πολιτιστικό κέντρο της Νοτιοανατολικής Ασίας από τον 9ο μέχρι το 13ο αιώνα μ.Χ., όταν κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας των Χμερ εκτεινόταν από τα σημερινά της όρια μέχρι το Νότιο Βιετνάμ, το Λάος, και την κεντρική Ταϊλάνδη.
Οι Χμερ οργανώθηκαν πολιτικά και πολιτιστικά ακολουθώντας ινδικά πρότυπα. Η τέχνη που ανέπτυξαν χωρίζεται σε τρεις περιόδους με άξονα τη δημιουργία της πρωτεύουσάς τους Ανγκόρ, που ονομάζονται Προ-Ανγκόρ (6ος-8ος αι. μ.Χ.), Μεταβατική (9ος αι. μ.Χ.) και Περίοδος της Ανγκόρ (9ος-13ος αι. μ.Χ.). Για να συμβολίσουν τη μεγάλη τους ισχύ. Οι Χμερ ανέγειραν κολοσσιαίους λίθινους ναούς πάνω σε πυραμιδοειδείς βάσεις με βαθμιδωτές κλίμακες. Οι ναοί κοσμούνταν με πληθώρα ανάγλυφων και γλυπτών που απεικονίζουν θεότητες της Βουδιστικής, Ινδουιστικής και της τοπικής ανιμιστικής θρησκείας και ιστορίας. Οι ναοί γρήγορα χάθηκαν μέσα στην οργιαστική βλάστηση της ζούγκλας μετά τη μεταφορά της πρωτεύουσας στη σημερινή Πνομ-Πέχ κατά το 15ο αιώνα, που σηματοδότησε και το τέλος της αυτοκρατορίας των Χμερ. Ανακαλύφθηκαν και πάλι το 19ο αιώνα από Γάλλους ερευνητές, ενώ από το 2004 βρίσκονται και υπό την προστασία της UNESCO καθώς αποτελούν αριστουργήματα της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής.