Η δύσκολη επιβίωση στα απόκρημνα Ιμαλάϊα ευνόησε στο Νεπάλ και το Θιβέτ την ανάπτυξη μίας ισχυρής λαϊκής πίστης σε ανιμιστικές-σαμανιστικές δοξασίες που θεοποιούν και δαιμονοποιούν τα φυσικά φαινόμενα. Στη συνέχει η τοπική αυτή λατρεία αναμείχθηκε με τις ινδικές κοσμοθεωρίες του Ινδουισμού και του Βουδισμού, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός θρησκευτικού συστήματος με πολύπλοκο νόημα, μυστικιστικές πρακτικές, και πολυάριθμες θεότητες.
Το Νεπάλ, καθώς συνορεύει με την Ινδία, επηρεάστηκε νωρίς από το Βουδισμό, αλλά και από τον Ταντρισμό, μία αίρεση του Ινδουισμού που βασίζεται στη λατρεία της Σακτί, της θεοποιημένης θηλυκής ενέργειας. Στο Θιβέτ διαδόθηκε μέσω της Γκαντάρα ο Βουδισμός της Μαχαγιάνα (Μεγάλη Άμαξα), που σταδιακά εξελίχθηκε στο Βουδισμό της Βατζραγιάνα (Αδαμάντινη Άμαξα). Από τον 11ο αιώνα και μετά η ίδρυση μοναστικών ταγμάτων, στα οποία οι ιερείς (Λάμα) κατέχουν κυρίαρχο ρόλο, οδήγησε στην καθιέρωση και του όρου «Λαμαϊσμός» για τον Θιβετιανό Βουδισμό.

Τα ειδώλια του Νεπάλ και του Θιβέτ καθαγιάζονται σε θρησκευτικές τελετές. Οι πιστοί τοποθετούν στο εσωτερικό τους νομίσματα, χάντρες, σπόρους, και χάρτινους κυλίνδρους με προσευχές ως αφιερώματα.
Κάθε θεότητα μπορεί να απεικονίζεται ταυτόχρονα σε ήρεμες εκφάνσεις που υπόσχονται τη λύτρωση ή σε αποτροπαϊκές μετενσαρκώσεις για τον εκφοβισμό των εχθρών της πίστης.
Η άγρια φυσιογνωμία των θηλυκών θεοτήτων εκφράζει τη ζωοποιό και ταυτόχρονα καταστροφική τους ενέργεια, που ανακυκλώνεται ατέρμονα. Αντίστοιχα οι αρσενικές θεότητες που αναπαρίστανται με τρομακτικά χαρακτηριστικά, είναι οι προστάτες του δόγματος που μάχονται για την επικράτησή του.
Σε συμπλέγματα απόλυτης αρμονίας παρουσιάζονται οι θεοί μαζί με τη σύντροφό τους Σακτί, που ενσαρκώνει τη θηλυκή τους υπόσταση. Η ένωση αυτή συμβολίζει την ταύτιση του πνεύματος με την ύλη, που αποτελεί το μέσο για την επίτευξη της υπέρτατης σοφίας.

Η καταλυτική επίδραση του Βουδισμού οδήγησε στην ανέγερση αμέτρητων θρησκευτικών μνημείων (στούπες), καθώς και μοναστηριών-φρουρίων, που διακοσμήθηκαν με τοιχογραφίες, γλυπτά και ζωγραφισμένα λάβαρα (Τάνκες).
Οι στούπες του Νεπάλ και του Θιβέτ αποτελούνται από μία τετράγωνη βάση πάνω στην οποία τοποθετούνται γεωμετρικές κατασκευές. Από κάτω προς τα πάνω συμβολίζουν τη γη, το νερό, τη φωτιά, τον αέρα, και την ένωση ήλιου και σελήνης στον αιθέρα, ενώ παράλληλα, στο σύνολό τους, αναπαριστούν το Βούδα σε στάση διαλογισμού.

Οι Τάνκες είναι τα θρησκευτικά λάβαρα που ξετυλίγονται κατά το διαλογισμό και τις διάφορες τελετές. Απεικονίζουν ιερές μορφές, mandala (διαγράμματα της κοσμικής τάξης), ή μοναστήρια, και είναι ζωγραφισμένα σύμφωνα με αυστηρούς εικονο-γραφικούς κανόνες. Η προέλευση των έργων είναι δυσδιάκριτη, ωστόσο, ενώ στις Τάνκες του Θιβέτ έντονη είναι η επίδραση της κινεζικής τοπιογραφίας, στα έργα του Νεπάλ επικρατούν τα λαμπερά ινδικά χρώματα.
Για την κατασκευή της Τάνκας χρησιμοποιείται μετάξι ή βαμβακερό ύφασμα κολλαρισμένο με ασβε-στόνερο και ψαρόκολλα, που λειαίνεται με θαλάσσιο όστρεο. Στη συνέχεια το ύφασμα ζωγραφίζεται με κονιορτοποιημένα φυτικά ή ορυκτά χρώματα αναμειγμένα με ασβεστόνερο και γλουτένη και στερεώνεται σε ένα μεγαλύτερο ύφασμα.