Η στρατιωτική ελίτ που κυριαρχεί στην πολιτικο-κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα της Ιαπωνίας από τον 12ο ως το 19ο αιώνα.

Γνωστοί ως bushi ή σαμουράι, αυτοί οι πολεμιστές, που εμφανίζονται στα ιστορικά αρχεία ήδη από τον 10ο αιώνα, κατέκτησαν δύναμη αποκλειστικά χάρη στις πολεμικές τους ικανότητες : ήταν άριστοι στην τοξοβολία, την ξιφασκία και την ιππασία. Οι απαιτήσεις του πεδίου της μάχης ενέπνευσαν αυτούς τους άνδρες να εκτιμήσουν τις αρετές του ηρωισμού και της αφοσίωσης και να συνειδητοποιήσουν πόσο εύθραυστη είναι η ζωή. Ωστόσο η ικανότητά τους στην πολεμική τέχνη δεν επαρκούσε. Για να κατακτήσουν και να διατηρήσουν τον πλούτο και την ισχυρή κοινωνική τους θέση, οι σαμουράι έπρεπε να αποκτήσουν πολιτική, οικονομική, και πολιτιστική οξυδέρκεια.

Σε αντίθεση με την βαρβαρότητα του επαγγέλματός τους πολλοί αρχηγοί της στρατιωτικής ηγεσίας εξελίχθηκαν σε άτομα με υψηλή καλλιέργεια. Αρκετοί ήταν αφοσιωμένοι υποστηρικτές του Βουδισμού, ειδικότερα των σχολών Ζεν και Γιόντο. Κατά την περίοδο Μουρομάτσι (1392-1573), κάποιοι από τους στρατηγούς shogun άσκησαν βαθιά πολιτιστική επιρροή με την συγκέντρωση εντυπωσιακών συλλογών ζωγραφικής, με την ενθουσιώδη υποστήριξη των θεάτρων Νο και Kyogen, καθώς και με την χρηματοδότηση της κατασκευής όμορφων ναών και κήπων στο Κιότο.

Οι ισχυροί πολεμιστές που κυριάρχησαν στην επόμενη περίοδο, την περίοδο Μομογιάμα (1573-1615) κληρονόμησαν αυτά τα ενδιαφέροντα και προσέθεσαν την αγάπη για μεγαλοπρέπεια και πολυτέλεια. Τα ισχυρά τείχη και οι τεράστιες αίθουσες υποδοχής των μεγαλόπρεπων κάστρων των σαμουράι αποτέλεσαν τα βασικά σύμβολα της περιόδου. Η λαμπρότητα των έργων ζωγραφικής της εποχής αυτής που προέρχεται από την άφθονη χρήση φύλλων χρυσού και το δυναμικό σχέδιο, αντανακλούσαν τη δύναμη και την μνημειακότητα. Στην ιδιωτική ζωή κυριαρχεί η ανάπτυξη της Τελετής του Τσαγιού που συνδέθηκε άρρηκτα με την κουλτούρα των σαμουράι στην ύστερη αυτή μεσαιωνική περίοδο.

Κατά την περίοδο Έντο (1615-1868), η πίστη του πολεμιστή ή bushido, σχηματοποιήθηκε και αναπτύχθηκε ένας ιδεαλιστικός κώδικας συμπεριφοράς, που εστίαζε στην πίστη στον αφέντη και στην τιμή. Οι σαμουράι αυτής της εποχής κληρονόμησαν την παραδοσιακή αισθητική και τις πρακτικές των προκατόχων τους διατηρώντας με αυτόν τον τρόπο την επιφανειακά παράδοξη σχέση ανάμεσα στην καλλιέργεια του bu και του bun – των τεχνών του πολέμου και του πολιτισμού- που χαρακτήριζαν τους μεγάλους πολεμιστές της Ιαπωνίας.